قواعد تدوین و آشنایی با اصول کاربردی آن
با سلام و درود خدمت همراهان در این مقاله سعی داریم قواعد تدوین و اصول کاربردی آن را خدمت شما عزیزان عرض کنیم. زیرا رعایت هر یک از این اصول و قواعد برای هر تدوینگر الزامی است. امید است مفید واقع گردد.
قواعد تدوین
- در هیچ شرایطی نباید از نمایی که هدروم (head room) درستی دارد، به نمایی که هدروم آن نادرست است، برش بزنید و برعکس.
دلیل : زیرا قد کاراکتر ناگهان تغییر کرده و اگر این برش را چند بار انجام دهید، به نظر می رسد، کاراکتر بالا و پایین می پرد.
- Head room : به فضای خالی بالای سر کاراکتر، head room گویند.
- توضیح تصویر : انتقال از نمای ۱ به نمای ۲ اتفاق میفتد و تنها، در تصویر میانی می توان از برش (کات) استفاده کرد، زیرا head room کاراکترها در هر دو نما یکسان و مشابه بوده و یک انتقال ایده آل محسوب می شود.
- از نماهایی که در آن، اشیای کاذب بیش از حد به سر کاراکتر نزدیک هستند، پرهیز کنید.
دلیل : این مشکل به ترکیب بندی نما برمی گردد که در مرحله فیلم برداری خراب شده است و بر عهده فیلم بردار است. در صورتی که چنین نمایی در اختیارتون قرار گرفت، بهتر است که از آن استفاده نکنید.
- استفاده از نماهایی که در آن گوشه های قاب، سوژه ها و یا کاراکترهای داستان را قطع می کند، پرهیز کنید.
دلیل : این مشکل هم، نتیجه قاب بندی و ترکیب بندی نمای نادرست، در مرحله فیلم برداری است.
- سعی شود از نماهای منطبق برای برش زدن استفاده شود و از برش نماهای نامنطبق پرهیز شود.
دلیل : نماهای منطبق، نماهایی هستند که از یک زاویه و یک فاصله معینی از سوژه ها گرفته می شوند به همین دلیل از عمق میدان یکسانی برخوردارند. البته باید این نکته را در نظر داشت که ترکیب بندی و محتوای آن ها نیز باید یکسان باشد، که این نکته خودش یکی از قواعد تدوین محسوب می شود.
- سعی کنید وقتی گفت و گو کاراکترها را تدوین می کنید، به هیچ عنوان مکث کاراکتر ها را حذف نکنید.
دلیل : در تدوین مواردی وجود دارد که اجرای کراکتر را نابود می کند و این یکی از آن موارد است که می توان نام برد.
- وقتی به دنبال نقطه ای برای برش می گردید، سعی کنید در قید گفت و گو نباشد.
دلیل : در گفت و گو دو نفره، کنش و واکنش اتفاق می افتد. به طور مثال : نفر اول در حال حرف زدن است و نفر دوم در حال گوش دادن است و ممکن است همزمان با حالت های چهره اش واکنش نشان دهد، که از اهمیت بالایی برخوردار است.
- در گفت و گوهای سه نفره هرگز از نمای دو نفره به نماهای دونفره دیگر برش نزنید.
دلیل : زیرا در این صورت، کاراکتری که وسط قرار دارد، در یک نما در سمت چپ و در نمایی دیگر در سمت راست قرار دارد. در واقع این نوع انتقال بین دو نما را “برش پرشی” یا به عبارتی “jump cut” گویند.
- سعی کنید در نماهای نزدیک از کاراکتر های منفرد، چهره کاراکتر را کامل تر نشان دهید و از برش زدن به زاویه دوربین مشابه پرهیز کنید.
دلیل : زیرا در صورت بروز هرگونه احساسات و یا واکنشی نسبت به موضوع، بهتر است چهره اش کاملا دیده شود، تا مخاطب به خوبی آن را درک کند و همچنین برش به زاویه های مشابه، ممکن است منجر به “jump cut” گردد، زیرا زاویه دوربین ثابت است و فقط نما عوض می شود.
- نمای Traveling (تراولینگ) را به نمای زوم ترجیح دهید.
دلیل : زیرا چشم انسان قادر به زوم نیست و این امر توسط دوربین انجام می گیرد که حرکت عدسی، به نظر غیر طبیعی می رسد.
- نمای Traveling (تراولینگ) : به تصاویری گفته می شود که دوربین در حال حرکت به صورت افقی می باشد و معمولا حرکت دوربین موازی با صحنه است.
نکته : یکی از نکات مهم که در قواعد تدوین می توان به آن اشاره کرد، این است، زمانی می توانید از زوم استفاده کنید که دوربین هم زمان، حرکت دیگری داشته باشد تا بتوان زوم را پوشش داد. به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- زوم به همراه چرخش افقی دوربین (pan)
- زوم به همراه چرخش عمودی دوربین (Tilt)
- زوم به همراه حرکت خرچنگی دوربین
- زوم به همراه حرکت رو به بالا یا رو به پایین دوربین
- هرگز از Traveling به عقب استفاده نکنید، مگر اینکه انگیزه ی خاصی برای این کار وجود داشته باشد.
دلیل : زیرا Traveling به عقب، نشانگر اتمام یک صحنه یا سکانس است که بعد از آن به صحنه ای دیگر برش، میکس و یا fade out می شود.
- اگر سوژه ها یا کاراکتر با حرکت دوربین (پن، خرچنگی ویا Traveling) حرکت می کنند، به هیچ عنوان به نمای ثابتی از همان سوژه یا کاراکتر برش نزنید. همچنین برعکس این گزینه هم باید رعایت شود.
دلیل : زیرا چنین انتقالی بین دونما از نگاه بیننده، نوعی پرش به حساب می آید.
- سوژه ها و کاراکترها وقتی در جهتی حرکت می کنند، باید خط فرضی داشته باشند. رعایت خط فرضی، الزامی است، در غیر این صورت جهت معکوس می شود.
دلیل : زیرا در صورت رعایت نکردن خط فرضی، مخاطبین از لحاظ بصری در موقعیت تناقض آمیزی قرار می گیرند.
- خط فرضی : راهنمای ذهنی کارگردان و تدوینگر است. برای اینکه در فیلم برداری بدانند، در حال نگاه کردن به کدام سمت سوژه هستند.
رعایت خط فرضی، یکی از کلیدی ترین قواعد تدوین است.
- یکی از کاربردی ترین قواعد تدوین که می توان به آن اشاره کرد این است که در تدوین کنشی، اگر کاراکتر از سمت چپ کادر خارج شود، همان کاراکتر در نمای بعدی باید از سمت راست کادر وارد شود.
دلیل : این قاعده برای هر سوژه متحرکی بسیار مهم و کاربردی است، چون مخاطب انتظاری غیر از این ندارد.
- سعی شود زمانی که کاراکتری یا سوژه ای جدید برای اولین بار وارد صحنه می شود، آن را در نمای نزدیک نشان دهید.
دلیل : زیرا بیننده با کاراکتر یا سوژه جدید، آشنا نبوده و اولین باری است که آن را می بیند و لازم است با خصوصیات و چهره جدید آن آشنا شود.
- زمانی که نمای جدیدی را با پس زمینه های تازه تدوین می کنید، سعی کنید در اولین فرصت مناسب، یک نمای دور را نشان دهید.
دلیل : حس کنجکاوی بیننده ایجاب می کند تا نمایی دور از اتفاقاتی که در صحنه جدید میفتد را نشان داده تا علاوه بر آن با محل وقوع اتفاق هم آشنا شود.
- در ابتدای برنامه صدا قبل از تصویر می آید.
دلیل : در این مورد، تدوینگران ادعا می کنند : تصویر بدون صدا مرده است، اما صدای بدون تصویر، خیر.
نکته : معمولا صدا بین ۱۲ تا ۲۴ فریم زودتر از تصویر می آید.
- برای پایان برنامه از موسیقی پایانی استفاده شود.
دلیل : نباید تصویر پایانی را با موسیقی افتتاحیه نشان داد، زیرا بیننده سردرگم و گمراه می شود.
منبع: nooshika.com
