سبک فوتوریسم
از گذشته ی دور نقاشان سعی در القای حرکت در تصویرهای خود داشتند و حرکت را با تغییراتی در چهره و بدن سوژه در نقاشی های خود نشان می دادند.برای نمونه در نقاشی های روی دیواره ی غار آلتامیرا در اسپانیا تصویر آهویی با سم های زیاد کشیده شده که در این تصویر می توانیم سعی نقاش را در ثبت حرکت را ببینیم.
قرن ها بعد نقاشان با ایجاد تغییرات و دگرگونی هایی در ظاهر اجسام متحرک سعی در نشان دادن حرکت در آثار خود داشتند، گویا و میکل آنژ و… از جمله هنرمندانی بودند که با کشیدگی و از فرم خارج کردن اشکال چهره یا شی در حال حرکت را به تصویر می کشیدند.تلاش پیگیر هنرمندان در به تصویر کشیدن حرکت در آثارشان همزمان با عصر تکنولوژی و صنعت و مدرنیسم در آغاز قرن بیستم منجر به پیدایش جنبش فوتوریسم شد.تحت تاثیر تحولات صنعتی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تقابل بین سنت و مدرنیست که ناشی از حساسیت های بحران اجتماعی و موج اختراعات جدید بود دست آویزی برای حرکت های افراطی و جسورانه در زمینه هنر شد.
که برآیند این حرکت ها فوتوریسم یک جنبش ایتالیایی در قرن بیستم بود که شالوده ی آن بها دادن و نمایش مدرنیسم و تکنولوژی و نفی سنت و فرهنگ و هنر کهن بود.شاعر ایتالیایی فیلیپو توماس مارنیتی از سراینده های شعر آزاد بود که بیانیه فوتوریسم را در۲۰ فوریه سال ۱۹۰۹ تحت تاثیر مسائل اجتماعی و تکنولوژی منتشر کرد.بیانیه فوتوریست اعلام کرد: “می خواهم کشورمان را از فساد سرطانی پروفسورها، باستان شناسان، موزه داران و گردآوران عتیقه خلاص کنم.”در همان برهه فوتوریسم بر شاخه های مختلف هنر از جمله نقاشی، شعر، معماری، مجسمه سازی و عکاسی حتی آشپزی تاثیر گذاشت.
همزمان با این جنبش در آغاز قرن نوزدهم اولین اقدامات در زمینه ی ثبت حرکت به شکل عملی و موثق در قالب عکاسی به هم پیوسته (Sequence Photography) رخ دادکه اولین تجربه های عکاس انگلیسی مایبریج و اتین ژول ماری عکاس فرانسوی را می توان به نوعی پیدایش عکاسی به هم پیوسته نامید.
در عکاسی متوالی یا سکوئنس، عکس داستانش را به صورت مرحله به مرحله بازگو می کند و در تمام داستان حس تداوم و توالی القا می شود.
عکاسی به هم پیوسته در ظاهر شباهت هایی با سبک فوتوریسم داشت اما در مفهوم و نگاه هنرمند با تفاوت های زیادی همراه بود.نقاشان فوتوریست تحت تاثیر دوران پرآشوب اقتصادی، سیاسی، اجتماعی قرار گرفته بودند و از این سبک برای نمایش سرعت با چاشنی مدرنیسم و برتری دنیای مدرن بر سنت و فرهنگ کلاسیک بهره می جستند.
اما هدف عکاسان از عکاسی به هم پیوسته ایجاد جاذبه حسی و بصری و حرکتی بود که از طریق روش های خلاقانه برای ثبت عکس به کار می بردند و با نوردهی های متوالی در یک فریم حرکت و جنبش را در تصاویرشان ثبت می کردند، آنها به دنبال نشان دادن حرکت و گذر زمان به صورت طرح هایی مکرر و شفاف و پیوسته بودند که در یک فریم ضمن حرکت مداوم روی هم ثبت می شدند (Open Flash Technique) و تنها به دنبال اتفاق ساده ای بودند که به وسیله ی آن مفهوم زمان و حرکت را به تصویر بکشند.
در این بین مارنیتی و فوتوریست ها از عکاسی علمی به عنوان فناوری نوآورانه استقبال کردند، هر چند در ابتدا عکاسی را نمی توانستند به عنوان هنر بپذیرند و این روند تا زمان اختراع فتودینامیسم در ۱۹۱۱ ادامه داشت، تا عکاسی در ژانر فوتوریسم بتواند نقش خود را ایفا کند.
Italian futurist Luigi Russolo,Carlo Carra,Filippo TommasoMarinetti,Umberto Boccioni and Gino Severini in front of Le Figaro,Paris,February۹,۱۹۱۲
این نام توسط برادران Bragaglia انتخاب شد و فتودینامیسم با القای حس سرگیجه با تکرار تصاویر در یک عکس با استقبال خوبی در محافل عکاسی روبرو شد و بسیاری از هنرمندان آنها را به عنوان پیش رو در عکاسی فوتوریسم پذیرفتند.دوره ی پس از جنگ جهانی اول شاهد احیای عکاسی فوتوریسم بود.در ۱۹۲۹ نمایشگاه تأثیر گذاری با این سبک توسط پرفسور جیوانی با ۱۵۰ عکس به نمایش درآمد و دهه ی بعدی یکی از خلاق ترین دوره های تاریخ عکاسی ایتالیا به شما می آمد.
روش های ثبت عکس به سبک فوتوریسم مختلف است؛ از باز گذاشتن شاتر به مدت ۳۰ ثانیه و حرکت سوژه در کادر که برای واضح ماندن عکس در قسمت هایی همراه با مکث هم راه است تا استفاده از روش نوردهی متوالی و Open Flash یا استفاده از پرده ی اول و دوم فلاش برای کشیدگی و وضوح تصویر، که نسبت به ایده ای که در ذهن هنرمند است می توان از روش های نوردهی متفاوتی استفاده کرد.
اینستاگرام زهره فتاحی
