عکاسی نجومی و کهکشان راه شیری
آسمان شب یکی از بهترین و ارزشمندترین سوژه‌هایی است که یک عکاس می‌تواند از آن عکس بگیرد؛ اما عکاسی نجومی و کهکشان راه شیری نیازمند صبر و مهارت است. در این آموزش، دیوید کلپ کارشناس عکاسی نجوم به شما توضیح می‌دهد چگونه می‌توانید با استفاده از تنظیمات دلخواه‌تان از کهکشان راه شیری عکس بگیرید.
سالها پیش زمانی که شروع به عکاسی با دوربین‌های دیجیتال کردم، مجذوب و شیفته آسمان شب شدم. اولین DSLR من دوربین کانن ۵D بود. با وجود قابلیت و کیفیت محدودی که داشت، من با آن عکاسی می‌کردم، در واقع آن دوربین مسیر من را برای ورود به دنیای عکاسی نجومی باز کرد.
امروزه، اهمیتی ندارد از یک دوربین دیجیتال SLR در رده تازه‌کاران استفاده می‌کنید یا یک سری حرفه‌‌ای باکیفیت؛ همه دوربین‌ها می‌توانند در شب عکس بگیرند.
مانعی بزرگ به نام ایزو
بزرگ‌ترین مشکلی که در اوایل عکاسی نجومی با آن مواجه بودم محدود بودن دامنه ایزو دوربین‌ام بود. اگر ایزو آن بیشتر از ۶۴۰ می‌شد، نویز زیادی به وجود می‌آمد که کار را برای من سخت می‌کرد.
اما امروزه بیشتر دوربین‌های دیجیتال SLR جدید، عکس‌های با کیفیتی در ایزوی ۳۲۰۰ ثبت می‌کنند که این مساله عکاسی از آسمان‌های تاریک را راحت‌تر کرده، به همین دلیل عکاسی از کهکشان راه شیری محبوبیت زیادی پیدا کرده است. البته کمبود نور هم‌چنان مساله‌ای است که عکاسان نجوم با آن دست به گریبان‌اند. من در ابتدای کار، زیر نور مهتاب عکاسی می‌کردم، جایی که میزان نور به حدی بود که فقط مناظر طبیعی را روشن می‌کرد.
بعد از چند بار تلاش ناموفق در عکاسی از کهکشان راه شیری، فهمیدم بهترین نتایج در تاریکی مطلق به دست می‌آیند، یعنی جایی که هیچ منبع نوری به جز خود راه شیری وجود ندارد.
بهترین مکان‌ها برای عکاسی نجوم و کهکشان راه شیری
من نزدیک پارک ملی دارت مور در جنوب شرقی انگلستان زندگی می‌کردم، دارت مور هنوز هم بین سه شهر مهم قرار دارد. حتی در شب‌های صاف که آسمان ستاره‌باران بود، در همه جهات به جز عمودی رو به بالا می توان یک رنگ نارنجی را مشاهده کرد.
در دیدار با یک عکاس نجوم، آن فرد توضیح داد وجود جاهایی با آسمان بسیار تیره و رطوبت کم برای موفقیت من حیاتی است، در حالی که در بریتانیا پیدا کردن مکانی با این ویژگی ها کار آسانی نیست.
بیابان‌ها بهترین مکان برای عکاسی نجوم هستند. من در دره مرگ کالیفرنیا به موفقیت‌هایی دست یافتم، البته عکاسی کردن در جایی که به خط استوا نزدیکتر است، از هر محل دیگری در جهان برای عکاسی نجوم و عکاسی از کهکشان راه شیری مناسب‌تر است، دلیل آن هم تراکم ستارگان، آسمان‌های تاریک، رطوبت کم و نمی‌دانم باور می کنید یا نه، زاویه دوربین است.
هر چه به خط استوا نزدیکتر شوید، ساختار گازی مرکز راه شیری هم بهتر احساس به چشم می‌آید، به همین دلیل جاهایی مانند تنریف، هاوایی و صحرای آتاکاما بهترین مکان برای متخصصان فیزیک نجوم و عکاسان نجوم قلمداد می‌شوند.
اگر در جای دیگری غیر از این مناطق زندگی می‌کنید، آیا جایی برای عکاسی از کهکشان راه شیری وجود دارد؟ جواب مثبت است. باید به دنبال جایی باشید که آسمان آن تیره و از همه جا به شما نزدیکتر باشد و همچنین در آن‌جا از آلودگی‌های نوری شهری و روشنایی چراغ‌های خیابان خبری نباشد.
تنظیمات لازم برای عکاسی نجوم و کهکشان راه شیری
خب، برای عکاسی از کهکشان راه شیری، به چه چیز احتیاج دارید؟ آیا مساله فقط به”لنز سریع” و گران‌قیمت مربوط است؟ البته لنز سریع به ما کمک می‌کند، اما ضروری نیست.
درست است که لنز باید دارای عدسی‌های با کیفیتی بوده و در زوایای باز (واید) عملکرد خوبی داشته باشد، اما اگر بفهمید عکاسان نجوم چه چیزی را انتخاب می‌کنند، شگفت زده می‌شوید.
اگر می‌خواهید از کهکشان راه شیری به عنوان بخشی از یک منظره طبیعی عکس بگیرید، یک لنز واید با دیافراگم f/2.8 می‌تواند گزینه مناسبی باشد. کهکشان راه شیری را در راستای خط قطری کادر قرار دهید و در صورت لزوم با یک چراغ قوه پایین منظره را روشن کنید.
من از یک لنز کانن ۲۴ میلیمتری با قدرت روشنایی f/1.4 استفاده می‌کنم، اما به ندرت به سراغ f/1.4 آن می‌روم چون علمکرد این لنز در اف ۲ به مراتب بهتر است که این به معنای تاریکی کمتر در گوشه‌های تصویر ( وی‌نیت کمتر) و گوشه‌های شارپ‌تر و واضح‌تر است.
من همچنین از لنز ۳۵-۱۶ میلیمتر f/4 نیز استفاده کرده‌ام که به خاطر گوشه‌های فوق‌العاده شارپ آن دوباره شهرت پیدا کرده است البته اف ۴ به معنای این است که سرعت شاتر باید به‌طور قابل توجهی کاهش پیدا کند.
نکاتی درباره نوردهی در عکاسی از کهکشان راه شیری
فرض کنید شما هر دو این لنزها را دارید. اگر با لنز ۳۵-۱۶ میلیمتر و با دیافراگم f/4 عکاسی کنید، به طور معمول سرعت شاتر شما ۲۰ ثانیه و حساسیت (ایزو) ۳۲۰۰ خواهد بود.
اگر با لنز ۲۴ میلیمتر کانن و با دیافراگم f/1.4 عکس بگیرید، سرعت شاتر بسیار بیشتر می‌گردد یا به عبارت دیگر زمان نوردهی به ۵ ثانیه کاهش خواهد یافت.
این یعنی نور و جزئیات بسیار بیشتری وارد دوربین می گردند، البته تا وقتی که اپتیک در چنین دیافراگم های بازی، عملکرد خیلی خوبی داشته باشد.
هر چه شاتر بیشتر باز بماند، زمین بیشتر می‌چرخد و مسیر حرکت ستاره ها یا star trails هم طولانی و بهتر ثبت می‌شود، اما مشکل دیگری هم وجود دارد و آن فاصله کانونی است.
بهترین فاصله کانونی برای عکاسی از کهکشان راه شیری
در صورت افزایش فاصله کانونی لنز، برای ثبت یک عکس واضح سرعت شاتر باید کاهش یابد. افزایش فاصله کانونی باعث تشدید سرعت حرکت ستارگان در کهکشان راه شیری می‌شود، پس اگر با لنز ۵۰ میلیمتر با f/1.4 بخواهیم از کهکشان راه شیری عکاسی کنیم، افزایش فاصله کانونی نسبت به یک لنز واید، باعث می‌شود که از سرعت شاتر کندتر استفاده کنیم.
لنزهایی مانند یک لنز ۲۰۰-۷۰ با اف f/2.8، هرچند برای عکاسی در نور کم علمکرد خوبی دارنداما مشکل را دوچندان می‌کنند. پس چگونه عکاس نجوم “ایسن تونار”، عکس‌های عالی و دقیقی برای این مقاله گرفته است؟ جواب این است: با استفاده از یک مانت لنز مخصوص عکاسی نجومی.
مانت چرخشی مخصوص عکاسی نجوم
این ابزارهای حیرت‌انگیز کمک شایانی به ما در عکاسی نجوم می‌کنند. به عبارت دیگر، دیگر محدودیتی در رابطه با سرعت شاتر و لنز وجود ندارد.
دوربین و لنز همراه با چرخش زمین می چرخند و دیگر لازم نیست نگران کشیده شدن ستارگان باشید.
به عبارت دیگر، برای عکاسی واضح از ستارگان، می‌توان از نوردهی‌های بسیار طولانی‌‌تر استفاده کرد. به کمک این ابزار، می‌توانید به لطف تکنیک چندبار نودهی حتی با یک لنز کُند (لنزی با دیافراگم بسته) نیز به عمق تیره آسمان شب نفوذ کنید.
اگر در حال فکر کردن به عکاسی از کهکشان راه شیری هستید، به ترکیب کردن آسمان شب با یک منظره طبیعی فکر کنید. بعد از آن، اگر مجذوب آسمان شب شدید، روی لنزهای باکیفیت و شاید یک لنز زوم سرمایه گذاری کنید.
به هر حال، هر چیزی که انتخاب می‌کنید، هدف‌تان باید آسمان باشد.
منبع:doorbinplus.com
فهرست مطالب این مقاله
