بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی عروسی

یکی از سؤالاتی که همیشه ذهن عکاسان عروسی تازه‌کار را به خود مشغول می‌کند این است که بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی عروسی چیست. اصلاً فرقی نمی‌کند که شما از دوربین‌های DSLR حرفه‌ای استفاده کنید یا از دوربین‌های بدون آینه یا Mirrorless.

به‌هرحال تنظیم درست سرعت و دیافراگم و حساسیت دوربین در کنار فوکوس خودکار صحیح می‌تواند یک فایل خام مناسب و با کیفیت را در اختیار شما بگذارد و از اینجای کار به بعد دیگر می‌توانید همه چیز را به نرم‌افزارهای ویرایش عکس مانند لایتروم یا فتوشاپ بسپارید تا آن را تبدیل به یک عکس فوق‌العاده کند.

اما به‌هرحال همیشه نقطه شروع باید درست و بی‌اشکال باشد. این همان اتفاقی است که قرار است در دوربین شما بیفتد. اگر دوست دارید بدانید عکاسان عروسی حرفه‌ای هنگام عکس‌برداری از چه تنظیماتی روی دوربینشان استفاده می‌کنند با ما همراه باشید.

توجه داشته باشید که در این مقاله، به طور پیوسته درباره تنظیم سرعت شاتر، تنظیم دیافراگم لنز و تغییر حساسیت دوربین صحبت می‌کنیم. این بدان معنی است که دوربین شما باید این تنظیمات را داشته باشد. این روز‌ها اغلب دوربین کامپکت دارای این تنظیمات هستند، اما به هیچ وجه، از آن‌ها برای عکاسی عروسی یا پرتره استفاده نکنید.

دوربین‌هایی که برای این نوع عکاسی استفاده می‌شوند می‌بایست دوربین‌هایی با حسگر‌های بزرگ باشند که ما این اندازه حسگر را معمولاً از APS-C بزرگ‌تر در نشر می‌گیریم. اندازه APS-C در حسگر‌های دوربین‌ها، تقریباً یک چهارم ابعاد حسگر فول‌فریم است و اغلب در دوربین‌هایی DSLR ارزان قیمت مانند Canon 80D یا نیکون D7500 دیده می‌شود. عکاسان حرفه‌ای حتی از دوربین‌های با حسگر بزرگ‌تر از این‌ها نیز استفاده می‌کنند که شامل دوربین‌هایی مانند Canon 5D Mark IV یا Nikon D850 می‌شود.

اگرچه استفاده از این دوربین‌ها که دارای حسگر‌های بزرگی هستند برای ایجاد پس زمینه محو در عکاسی عروسی و پرتره ضرورت دارد، اما این تنها دلیل استفاده از آن‌ها نیست. یک دلیل مهم برای به کارگیری دوربین‌هایی با حسگر بزرگ این است که عکس‌های عروسی، برخلاف اغلب شاخه‌های عکاسی، معمولاً به چاپ عکس منتهی می‌شود و در صورتی که کیفیت و نویز موجود در عکس‌ها برای چاپ مناسب نباشد، با مشکل جدی روبرو خواهید شد. به همین دلیل در ابتدا و قبل از شروع به کار مطمئن شوید که از یک دوربین با حسگر بزرگ و کیفیت لنز عالی استفاده می‌کنید.

تنظیم حساسیت دوربین برای عکاسی عروسی

حساسیت یا ISO دوربین می‌تواند میزان دریافت نور توسط حسگر را کنترل کند. هر چقدر مقدار حساسیت دوربین را بالاتر ببرید مقدار نور دریافتی بیشتر می‌شود و می‌توانید در محیط‌های کم نورتر عکاسی کنید. البته معمولاً بالا بردن حساسیت باعث ایجاد نویز هم می‌شود و بهتر است سعی کنید در جایی که نیاز ندارید، از حساسیت‌های بالا استفاده نکنید.

اما نکته‌ای که اینجا وجود دارد، تأثیر تغییر حساسیت بر Dynamic Range عکس است. این مسئله‌ای است که خیلی از عکاسان تازه‌کار که خودشان کار ویرایش عکس را انجام نمی‌دهند، نسبت به آن بی‌توجه هستند. خیلی وقت‌ها عکاسان این‌طور فکر می‌کنند که چون در حال استفاده از دوربین‌های فول‌فریم با حسگر‌های بزرگ هستند، تأثیر نویز در حساسیت‌های بالا، چندان خود را نشان نمی‌دهد و برای همین هم حتی در نور کافی، با حساسیت‌های بالاتر از حساسیت پایه دوربین استفاده می‌کنند.

اما حساسیت پایه یا همان حساسیت Native دوربین، بالاترین Dynamic Range را در بین حساسیت‌های موجود دارد. dynamic Range یا محدوده پویا، میزان اطلاعات موجود در تصویر را تعیین می‌کند و هرچقدر بیشتر باشد، هنگام کار با لایتروم یا فتوشاپ، بیشتر دستتان باز است تا مناطقی که نوردهی صحیحی ندارند را بازیابی کنید. منظور من از بازیابی مناطق نوردیده شدید یا مناطق خیلی تاریک این است که وقتی عکس‌ها را در لایتروم ویرایش می کنید، بتوانید با اسلایدر‌های نوردهی مانند Highlights یا Shadows، جاهایی از عکس مانند لباس عروس یا کت تیره داماد را که زیاد از حد روشن یا تیره شده‌اند تصحیح کنید.

در اغلب دوربین‌ها حساسیت پایه (که گاهی اوقات آن را حساسیت طبیعی هم می‌نامند) برابر ISO 100 است. اگرچه در برخی از دوربین‌های فوجی یا دوربین‌های برند‌های دیگر، این مقدار ممکن است ISO 200 هم باشد (یکی دو مدل دوربین هم در بازار هستند که حساسیت پایه آن‌ها ISO 60 است). بهتر است با مراجعه به راهنمای دوربینتان، مطمئن شوید که حساسیت پایه دوربینتان چقدر است. بنابراین در اولین قدم، حساسیت دوربین را روی ۱۰۰ بگذارید. حالا وقت آن رسیده که به سراغ دیافراگم لنز برویم.

تنظیم دیافراگم دوربین برای عکاسی عروسی

ما در اینجا دیافراگم را به عنوان پارامتری از دوربین نام بردیم. در حالی که باید توجه داشته باشید، “دیافراگم” یک پارامتر فیزیکی از لنز دوربین شماست. به همین دلیل هم هنگامی که از لنز‌های مختلف استفاده می‌کنید، ممکن است بازترین دیافراگم یا به طور کلی “محدوده دیافراگم” قابل انتخاب برای دوربین شما متفاوت باشد. استفاده از دیافراگم‌های مختلف، می‌تواند انتخاب‌های خلاقانه‌ای را پیش رویتان بگذارد.

هر چقدر بتوانید دیافراگم لنز را بازتر کنید، عمق میدان عکس‌هایتان کمتر می‌شود و پس زمینه عکس را محوتر می‌بینید. من خودم ترجیح می‌دهم با دیافراگم‌های خیلی باز کار کنم. به همین دلیل هم همیشه از لنز‌هایی با دیافراگم‌های f/2.8 یا f/2 کار می‌کنم. اگر می‌خواهید بدانید بهترین لنز‌های نیکون برای عکاسی عروسی کدام‌ها هستند و من از چه لنز‌هایی استفاده می‌کنم، می‌توانید این مقاله را روی وب‌سایت دیج ایمیج بخوانید.

باز کردن دیافراگم تا این اندازه، برای عکس‌های قدی یا نیم تنه عروس و داماد مناسب است. اما هرگز در عکس‌های کلوزاپ، از این دیافراگم‌های خیلی باز استفاده نکنید. زیرا گاهی اوقات آنقدر محدوده عمق میدان تصویر کوچک می‌شود که فوکوس کردن برایتان مشکل خواهد شد و حتی ممکن است برخی از عکس‌هایتان را بلااستفاده کند. مثلاً در عکس‌های نیم تنه دونفره عروس و داماد، استفاده از دیافراگم خیلی باز، موجب محو شدن یکی از آن دو خواهد شد!

این تکنیک زمانی که در جایی هستید که پس زمینه زیبایی ندارد هم می‌تواند بسیار کارآمد باشد. زیرا می‌توانید با محو کردن پس زمینه، زشتی‌ها و شلوغی پس زمینه را ناپدید کنید. برعکس این حالت، زمانی است که در منظره‌ای زیبا یا در داخل یک عمارت باشکوه عکاسی می‌کنید. در چنین حالتی، معمولاً عروس و داماد دوست دارند تا زیبایی‌های پس زمینه عکس را هم در پشت سر خودشان مشاهده کنند. بنابراین بهتر است در چنین جاهایی از دیافراگم‌های خیلی باز استفاده نکنید.

یک نکته دیگر هم درباره انتخاب دیافراگم در عکاسی عروسی باید بدانید. انتخاب دیافراگم علاوه بر شدت نور و میزان محو شدگی پس زمینه، روی مقدار شدت نور فلاش‌ نیز تأثیر می‌گذارد. برخلاف چیزی که بسیاری از عکاسان حدس می‌زنند، سرعت شاتر هیچ تأثیری روی شدت نور فلاش ندارد. به همین دلیل هم وقتی با نورهای پرتابل در فضای باز عکاسی می‌کنید، انتخاب دیافراگم‌های کوچک می‌تواند باعث کاهش نور فلاش شود.

به همین دلیل هم هست که عکاسانی که عادت دارند در مناظر و چشم‌اندازهای زیبا با فلاش‌های اکسترنال عکاسی کنند، از فلاش‌های قوی استفاده می‌کنند. چون از یک طرف مجبورند با دیافراگم‌های کوچک عکس بگیرند و از یک طرف، بستن دیافراگم، موجب کاهش نور فلاش می‌شود.

 تنظیم سرعت شاتر دوربین برای عکاسی عروسی

این انتخاب، تحت تأثیر عوامل زیادی است. اینکه در محیط داخلی یا indoor مانند آتلیه یا عمارت عکاسی می‌کنید؟ اینکه حداکثر دیافراگمی که می‌توانید استفاده کنید چقدر است؟ اینکه لنزی که استفاده می‌کنید لرزشگیر دارد یا نه؟ اینکه در فضای بیرون، از رفلکتور استفاده می‌کنید یا از فلاش اکسترنال یا از هیچ کدام (با نور طبیعی عکس می‌گیرید)؟ اینکه عکاسی رئال می‌کنید و سوژه‌ها حرکت می‌کنند یا اینکه خودتان به سوژه‌ها فرم می‌دهید و ثابت هستند؟

این قسمت در واقع آخرین گزینه از بین سه گزینه مؤثر بر نورپردازی و عکاسی عروسی است که اتفاقاً همه تنظیمات دیگر را هم تحت الشعاع قرار می‌دهد. اما فعلاً به عنوان یک قانون کلی، فراموش نکنید که سرعت شاتر دوربین، باید حداقل دو برابر فاصله کانونی لنزی باشد که با آن عکس می‌گیرید.

مثلاً اگر با یک لنز پرایم ۱۰۰mm عکاسی می‌کنید، سرعت شاتر دوربینتان نباید از ۱/۲۰۰ کندتر باشد. توجه داشته باشید که در برخی منابع آمده است که سرعت شاتر در این حالت می‌تواند برابر فاصله کانونی هم باشد و این بدان معنی است که می‌توانید از سرعت ۱/۱۰۰ ثانیه هم استفاده کنید. اما از آنجا که عکاسان تازه‌کار معمولاً لرزش دست بیشتری دارند و ضمناً همان‌طور که گفتم، عکس‌های عروسی معمولاً به چاپ ختم می‌شوند و محو شدگی می‌تواند همه چیز را خراب کند، بنابراین بهتر است اصلاً ریسک نکنید.

نکته دیگر اینکه ممکن است لنزی که استفاده می‌کنید لرزشگیر داشته باشد. وجود لرزشگیر روی لنز (یا حتی لرزشگیر در داخل بدنه دوربین مانند Nikon Z7 یا Sony A7 III) می‌تواند به شما اجازه دهد که از سرعت‌های پایین‌تری هم استفاده کنید. بنابراین اگر دوربین یا لنزتان لرزشگیر دارد، بهتر است ببینید تا چند گام می‌توانید سرعت شاتر را پایین‌تر انتخاب کنید. اما اگر ندارد، این قانون را فراموش نکنید.

نهایتاً اینکه لنز‌هایی که زوم هستند، فاصله کانونی‌های مختلفی خواهند داشت. مثلاً فاصله کانونی یک لنز ۷۰-۲۰۰mm می‌تواند از ۷۰ تا ۲۰۰ متغیر باشد. در چنین مواردی پیشنهاد می‌کنم، همواره به بیشترین فاصله کانونی و سریع‌ترین سرعت شاتر که در اینجا ۲۰۰mm و ۱/۲۰۰ است توجه کنید. زیرا وقتی مثلاً سرعت ایمن را روی ۱/۷۰ ثانیه تنظیم کنید، آن‌وقت ممکن است فراموش کنید چه وقت‌هایی از زوم بیشتر استفاده کرده‌اید و عکس‌ها را محو کنید.

از سوی دیگر بالا بردن سرعت شاتر، برای زمانی که از فلاش‌های اکسترنال استفاده می‌کنید هم ممکن است کمی دردسرساز باشد. به عنوان مثال اغلب دوربین‌های DSLR نمی‌توانند با سرعت‌های شاتر بیشتر از ۱/۲۵۰ ثانیه، با فلاش عکاسی کنند.

این سرعت را “سرعت سینک” دوربین می‌نامند و وقتی از سرعت‌های بیشتر از آن استفاده می‌کنید، یک نوار تیره رنگ در کنار عکس ظاهر می‌شود که با بالاتر رفتن سرعت شاتر، این نوار کم کم بزرگ‌تر می‌شود تا همه عکس را می‌پوشاند. این نوار تیره رنگ در واقع سایه پرده شاتر دوربین است که در سرعت‌های بالا باعث می‌شود تا نور فلاش به تصویر نرسد.

این سرعت در دوربین‌های مختلف حتی کمتر هم هست و گاهی به ۱/۲۰۰ و گاهی ۱/۱۶۰ ثانیه هم می‌رسد. اما خوشبختانه این مشکل در دوربین‌های بدون آینه دیده نمی‌شود و این یکی از دلایلی است که حدس می‌زنیم دوربین‌های بدون آینه رده بالا مانند Nikon Z7 یا Canon RF و سونی A7 III به زودی بتوانند در عکاسی عروسی حرفه‌ای، جایگزین دوربین‌های DSLR شوند.

البته تنها دانستن همین نکات نمی‌تواند شما را برای عکاسی عروسی آماده کند. توجه داشته باشید که همواره نکات ریز و درشت دیگری هم در حین کار وجود دارند که تصمیم‌گیری را در حین کار برایتان سخت‌تر می‌کند.

ضمن اینکه داشتن دانش تئوری نمی‌تواند برای این شاخه از عکاسی کافی باشد و احتمالاً برای کار حرفه‌ای نیاز به مهارت‌ها و تجربه بیشتری خواهید داشت.

منبع: بلاگ دیج ایمیج