حالت های نورسنجی دوربین (نحوه و زمان استفاده از آنها)

یافتن نوردهی ایده آل یکی از اولین دغدغه هايى است که عکاسان دارند و البته در همان ابتدا آن را نيز ياد می گیرند. اندازه گیری یک فرایند در عکاسی دیجیتال است که مشخص می کند نوردهی صحیح چگونه باید باشد.

دوربین عكاسى از سنسور اندازه گیری استفاده می کند که اين دستگاه در اصل قسمتى است که در داخل دوربین قرار دارد. كار اين دستگاه اين است كه میزان روشنایی سوژه را اندازه گیری کند و اندازه گیری را بر این اساس تنظیم کند.

برخی از افراد از یک نورسنج برای محاسبه تنظیمات مناسب استفاده می کنند. در این مقاله نحوه عکاسی بدون نورسنج را به شما نشان خواهم داد.

چرا باید نورسنجی را تنظیم کنید؟

دوربین نمی تواند نوردهی قسمت های جداگانه عکس را تغییر دهد. به همین دلیل است که باید یک نوردهی مناسب برای کل تصویر مشخص کند. بسیاری از عکاسان هنگام گرفتن عکس از سوژه های با کنتراست بالا با مشکل روبرو می شوند.

بیایید عکاسی منظره را به عنوان مثال در نظر بگیریم. هنگام غروب آفتاب ، معمولاً با دوربین خود روی آسمان زیبا تمرکز می کنید. مشکل این است که این عملكرد می تواند منجر به تاریکی چشم انداز و سایر قسمت های عکس شود ، مانند تصویر زیر.

برای جلوگیری از این امر ، باید اندازه گیری را با توجه به موضوعات تنظیم کنید.

حالت نورسنجى پیش فرض دوربین نورسنج ماتریس / اوليتيو است. برای جابجایی بین حالت ها ، کافی است دکمه حالت اندازه گیری را روی دوربین (1.) فشار دهید و از شماره گیری فرمان اصلی (2.) استفاده کنید.

نحوه تغییر حالت ها در LCD دوربین یا صفحه کنترل را خواهید دید.

دستیابی به تعادل بین سایه ها ، برجسته ها و رنگ های میانی بسیار مهم است. این همان چیزی است که هنگام انتخاب حالت نورسنجی باید به آن توجه داشته باشید. قبل از گرفتن عکس ، باید گزینه هایی را که حالت های مختلف در اختیار شما قرار می دهند ، امتحان کنید.

بیایید ببینیم حالت های نورسنجى دوربین چه کار می کنند و چه زمانی باید از آنها استفاده کنید.

حالت های مختلف نورسنجی چیست

(کانن) Evaluative / (نیکون) Matrix

این حالت بسته به هر شركت سازنده نام های متفاوتی دارد. کانن آن را اولوشن می نامد ، در حالی که نیکون آن را ماتریکس می نامد. اما هیچ تفاوتی در نحوه تصمیم گیری آنها در مواقع عكس بردارى ندارد.

ماتریس / اولوشن پیچیده ترین و مدرن ترین روش نورسنجى یک صحنه است. این داده ها را از سراسر فریم جمع آوری می کند و حتی به نقطه تمرکز شما اولویت می دهد.

من ترجیح می دهم از این حالت استفاده کنم زیرا در اکثر شرایط قابل اطمینان ترین روش نورسنجى است.

اگر دوربین یک منطقه روشن مانند خورشید را ببیند ، آن نقطه را در نظر می گیرد. با توجه به این نقطه ، سعی می شود بهترین تنظیمات نوردهی را انجام دهد.

حالت نورسنجی جزئی

این حالت نورسنجى داده ها و اطلاعات را از یک منطقه دایره ای کوچک در مرکز اندازه گیری دوربین جمع آوری می کند. حدود 10-15٪ از کل صحنه را پوشش می دهد و لازم به ذكر است كه فقط در دوربین های Canon یافت می شود.

نورسنجی جزئی زمانی مفید است که سوژه شما در مرکز کادر باشد. به احتمال زیاد ، می خواهید دوربین در هنگام محاسبه نوردهی سوژه را در اولویت قرار دهد.

تفاوت زیادی بین نورسنجى ماتریسی و جزئی وجود ندارد.

حالت نورسنجى نقطه ای

در اینجا نقطه در مرکز دوربین کوچکتر از اندازه گیری جزئی است ، یعنی تقریباً 5 از فريم يا قاب. این میزان نوردهی را با توجه به نقطه تمرکز شما تنظیم می کند. برای به دست آوردن نقطه تمرکز درست و دستیابی به نتایج دلخواه ، موضوع شما باید ثابت باشد.

این روش پیشرفته تری برای تعیین نوردهی خوب برای دوربین شما است. به اين دلیل که شامل اندازه گیری برای قسمت کوچکی از نقطه تمرکز شما می شود. بقیه صحنه ها ممکن است صحیح نباشند و این کار را به عهده خود شما می گذارند.

توجه داشته باشید که خز سفید روی سگ بسیار نرم تر است و کمتر برجسته به نظر می رسد. حتی اگر نگاه به آن خوشایند باشد ، بقیه صحنه را بدون نوردهی باقی می گذارد.

هنگام استفاده از این حالت اندازه گیری مراقب باشید. این موضوع می تواند مفید باشد ، اما شما نمی خواهید تمام عکس های خود را در این سبک به پایان برسانید.

نورسنجی Highlight-Weighted

برخی از دوربین های جدیدتر نیکون به عنوان یک گزینه نورسنجى وزن برجسته دارند. تقریباً مشابه اندازه گیری نقطه ای است.

اما بر خلاف اندازه گیری نقطه ای ، در اینجا ، دوربین نقاط برجسته را حتی در حرکت تشخیص می دهد. با این کار از سفید شدن عکس های شما جلوگیری می شود. هنگام عکاسی از موضوعات متحرک و برجسته ، مانند ماشین سفید ، كاربردى ترين است.

به خاطر داشته باشید که سرعت شاتر دوربین خود را با توجه به سوژه در حال حرکت تنظیم کنید.

نورسنجى مرکزی – Centre-Weighted

حالت وزن مرکزی در وسط ماتریس و جزئی است. نوردهی نقطه اى در اصل يك منطقه بسیار بزرگ در منظره یاب دوربین را نورسنجى و اندازه گيرى می کند.

اکثر مردم عکس هایی می گیرند که سوژه در آنها در مرکز تصویر قرار دارد. سازندگان دوربین DSLR به این موضوع پی بردند. آنها نیاز به یک سیستم اندازه گیری موثر با وزن مرکزی در دوربین داشتند. به این ترتیب ، عکاسان می توانند به مقدار نوردهی دقیق برسند.

در عکس زیر متوجه خواهید شد که سگ به خوبی نمایان شده است. این باعث می شود پس زمینه و محیط تیره تر ، کمتر قابل مشاهده باشد. به همین دلیل ، نورسنجى با وزن مرکزی می تواند فضای خاصی را به عکس های شما اضافه کند.

نورسنجى با وزن مركزي در عكاسي ديجيتال دشوار است. من فقط پیشنهاد می کنم وقتی گوشه های قاب اهمیت چندانی ندارند از آن استفاده کنید. شما همیشه باید به منظره یاب نگاه کنید و در نظر بگیرید که چقدر جزئیات را باید در گوشه ها نگه دارید.

حالت نورسنجى متوسط

این روش مشابه نورسنجى ماتریس در عکاسی عمل می کند. دوربین به نور کل صحنه نگاه می کند.

اما این کار را به روشی بسیار غیرمعقول انجام می شود. نه تنها آنچه را که در صحنه است تشخیص نمی دهد ، بلکه تغییرات مناسبی را نیز ایجاد نمی کند. اگر در صحنه ای آفتاب روشن یا سایه تیره وجود داشته باشد ، دوربین همانند بقیه عکس با این منطقه رفتار می کند.

این امر اغلب منجر به مناطق بیش از حد و کم نوردهی شده در یک تصویر می شود. به همین دلیل ، اندازه گیری متوسط معمولاً در دوربین های مدرن یافت نمی شود.

از کدام حالت ها و در چه زمانی باید استفاده کنید

شما باید درک درستی از حالت های نورسنجى و زمان استفاده از آنها داشته باشید.

اما من می خواهم در مورد دو موردی که بیشتر از همه استفاده می کنم – Matrix و Spot Metering (نورسنجى به صورت جزئیات) بیشتر توضیح دهم.

من معتقدم که ماتریس در انجام آنچه می خواهم در اکثر مواقع بسیار خوب عمل می کند. برای من ، تغییر به نودهى به روش وزن مرکزی بی معنی و بى فايده خواهد بود.

وقتی نورسنجى ماتریسی عكس را به صورت خوب ارائه نمی دهد ، از نورسنجى نقطه ای استفاده می کنم. به من کنترل بیشتری بر قسمت های روشن و تاریک صحنه می دهد.

نحوه استفاده از Evaluative / Matrix

مواردی وجود دارد که محدوده دینامیکی عکس بسیار کوچک است. این بدان معناست که هیچ سایه یا برجسته قوی وجود ندارد. بنابراین برای دوربین آسان تر است که نوردهی را با کمک نورسنج تنظیم کند. برای عکس های این چنینی دوربین خود را با حالت ماتریسى روشن می گذارم.

من این عکس را به خوبی در شب گرفتم در حالی که هیچ سوژه برجسته قوی در تصویر وجود نداشت. بنابراین نیازی به حالت نورسنجى خاصی نداشتم.

این عکس با عکس بالا متفاوت است زیرا سایه ها قوی تر هستند. اکثریت تصویر تیره است ، اما تاثیری که حالت نورسنجى ماتریسى به ما می دهد تقریباً یکسان است. این مقدار کمی از برجسته ها را در کنار پل نشان می دهد. اما هنوز هم سايه ها شبح هایی را که می خواستم نگه می دارد.

در اینجا مثالی وجود دارد که در آن حالت نورسنجى ماتریسى غالب شده است.

دوربین متوجه نورى كه در بالای عکس وجود دارد شد و آن را نادیده گرفت. در عوض ، بقیه تصویر را به درستی نشان داد. این همان چیزی است که ما در شرایط نوری دشوار به دنبال آن هستیم.

گاهی اوقات در نورسنجى ماتریسى ، دوربین یک سوژه سیاه را می بیند و فکر می کند که باید خاکستری باشد. سعی می کند روشنایی را بیش از حد افزایش دهد زیرا به طور متوسط 18 درصد خاکستری را هدف گرفته است. در اینجاست که برای رسیدن به نوردهی مطلوب باید از جبران نورسنجى استفاده کنید.

همچنین می توانید دوربین را به حالت دستی تغییر دهید و دیافراگم ، ISO و یا سرعت شاتر را با توجه به شرایط نوری تنظیم کنید.

اکنون اجازه دهید نگاهی به زمان استفاده از دستگاه نورسنجى نقطه ای بیندازیم.

استفاده از نورسنجى نقطه ای

عکاسی در حالی که رو به خورشید هستید ، و از نورسنجى ماتريسى استفاده ميكنيد ميتواند به مراتب سخت تر و دشوار تر باشد.

این زمانی است که من دوست دارم دوربین را از نورسنجى نقطه استفاده كنم.

به یاد داشته باشید که نقطه تمرکز در مرکز نورسجى بسیار کوچک است. اطمینان حاصل کنید که آن را روی چیزی که تعادل نور ضروری است نشان داده اید. نورسنجى نقطه اى به ویژه در مورد پرتره ، بعنى درست زمانى که سعی می کنید رنگ پوست را به درستی تنظیم کنید ، ميتواند بسيار كار ساز و موثر واقع شود.

نتیجه

کمی وقت بگذارید و با روش های مختلف نورسنجى آزمایش کنید. این می تواند به شما کمک کند تا سبک خود را شناسايى كنيد و همچنین به عکس های خود جلوه ای هنری ترى بدهید.

منبع:digicenter.ir